Նախորդ էջ

ԱԶԱՏ  ՄԱԹՅԱՆ

Կենսագրական

Գրքեր

Քանդակներ

 

ԱՅՆՈՒԱՄԵՆԱՅՆԻՎ

 

Փոշեպատ հուշարձանների քաղաքում

Աղիքային վարակի եղանակն է հիմա:

 

Թաղման համրընթաց թափորը

Անղողանջ ու անմեղեդի շքերթ է տարանցիկ:

 

Այստեղ՝

Քաղաքի ծաղկատար մայթին,

Բոլոր ուղեվորներն են, բոլոր ուղեղները և բոլոր սրտերը:

 

Այստեղ բոլոր արգանդներն են՝

Անախորժակ կենակցության սաղմով բեղմնավոր.

Եվ բոլոր համբույրներն են

Լքված լուսամուտների գոգին թոշնող թաղարներում:

 

Այստեղ աչքերն են ցամաք ջրհորների վրա հակած,

Եվ բառերն են ավերակի սրբատաշ սալիկների նման համր,

Եվ թաղման թափորը փողոցում մեղեդի է անղողանջ:

 

•

Նրան թվացել էր միշտ,

Թէ հենց այսօր և հենց այստեղ հանդիպելու է իրեն,անկասկած...

Որ գծերի և գույների ճապաղ պղտորության մեջ

Տեսնելու է, վերջապես, իր դիմագիծը,

Պարզ, ինչպես լուսամուտի գոգին բուրող ծաղկաման,

Որ լսելու է իր ձայնը,

Հնչեղ

Ինչպես ճնճղուկի ճռվողյունը վաղորդյան ճյուղին...

 

Թանձր թանաք է ինքնը

Նախաստեղծ

Եվ դեռ անանուն բույսերից թորած,

Որ գտնելու է այստեղ

Ոսկեդեղին մագաղաթի իր թերթը:

 

Ժայռաբեկոր է կարծր,

Որ պիտի տրվի իր քանդակողի ցավածին ու ցնծուն հարվածներին,

 

Սափոր է՝ այլ ժամանակում, այլ մատներով հունցված,

Եվ այլ կրակով թրծված,

Որ պիտի պեղվի հենց այսօր և հենց այստեղ,

Գինեբույր այս հողի ընդերքից...

 

Նրան երազվել էր,

Որ կանգնելու է մի օր այս դղյակի փակ դարպասների ներքո

Եվ գոչելու է ցնծուն ու ահեղաձայն.

-Ահավասի՛կ, այն դարպասը,

Որը բախելու համար ես աշխարհ եկա:

 

Այս բոլորը հաստատ պիտի լիներ այսպես:

 

•

Նա անակնկալն էր և անխուսաելին,

Նա պատահականն էր և օրինաչափը,

Նա աստվածներից խոստացված ծնուննդն էր

Եվ աստվածներին խոստացված զոհը միաժամանակ:

 

Եվ այս բոլորը հաստատ պիտի լիներ այսպես:

 

•

Բայց և մեկը

Կրկնվող մղձավանջի պես դավադիր,

Կրկնվող մղձավանջի պես համառ

Անելարան վիհի ամենամութ խորքից

Նրա ականջն ի վար

Ճչացել էր միշտ.

 

-Չէ՛, այսպես չի լինում , այն ինչ պիտի լինի,

 

-Չէ՛, այսպես չի լինում...

 

-Եվ այլ կերպ էլ, ավա՜ղ, երևի չի լինում:

 

-Չէ՛, լեռներն ու աստվածնեն այսպես չեն ծնվում

Փոշիացող լեռների, հալչող սառցադաշտերի և թեժ տեղումների

եղանակն է հիմա...

 

•

Եվ ամենադժվարը

Մոլոր մենությունները միմյանց սոսնձելն է.

Այս բորոտանեխ ցնցոտին պատռվածք է տալիս

Ամեն պաահական ցնցումից:

 

Վտարանդիների հավիտենակն ճամբարներում, վրանների կատարին

Կարեկցանքի խաչադրոշմ դրոշներ են փողփողում:

Ականապատ հերկեը անախորժակ ու ախտակիր սաղմերով են բեղմնավոր:

Եվ ամենադժվարը

Շվար ու մոլոր մենությունները միմյանց սոսնձելն է

Մի տաք ու համապարփակ համբույրով:

 

•

Այնուամենայնիվ

Կանգնի՛ր հոգնածների ձգվող հերթաշարքում

Եվ ստացիր քեզ հասանելիք բաժինը հացի:

 

Այնուամենայնիվ

Նստիր դառնացած բանաստեղծի հետ

Մի գավաթ կասկածելի օղու դիմաց

Եվ սիրտդ, լխկած պոմիդորի պես կիսիր նրա հետ:

 

Այնուամենայնիվ

Հսկիր անկրակ գիշերի մեջ

Մինչև լուսաբացի մրսած թռչնիկները լուսամուտիդ

Սառած ապակին կտցեն,

Իրենց հասանելիք փշրանքների անժամանցելի իրավունքով:

 

•

Օրն իրիկնանում է:

Շենքերն, ասես, կախված են օդում,

Պատերի ետևում ոչ ոք չկա:

 

Օտարականը, որ գալիս է դեմից,

Հասնելու է քեզ և անցնելու է անվերադարձ:

 

Նրան կանգնեցնելու,

Պատահական այս վայրկյանը

Թեկուզ անիմաստ մի ճիչով հավերժացնելու համար

Պիտի հարբած լինես,

Պիտի հավերժորեն այս դրուժան կյանքին

Սիրահարված լինես:

 

•

Օրն իրիկնանում է,

Գոլ մի քամի սրբում է սիգարետի կոթուկները

Ասֆալտի ծաղկատար երեսից...

 

Վիրտուալ մի սիրահար

Խճճվել է մարմրող լուսալիքների համացանցում: